Hoe ga je om met een verzoek om aanpassing van de arbeidsduur?

Een balans tussen werk en privé is essentieel voor een gezonde en productieve werkomgeving. Werknemers kunnen daarom een verzoek indienen om minder uren te werken. Maar hoe ga je als werkgever om met zo'n verzoek? Volgens de wet mag je een dergelijk verzoek alleen afwijzen als er een zwaarwegend bedrijfsbelang is. Uit de rechtspraak blijkt alleen dat dit niet snel wordt aangenomen. We bespreken vier situaties waarin de rechter oordeelde over dit soort verzoeken.

1. Urenvermindering bleek eerder al goed uitvoerbaar

Een werkneemster wilde na haar ouderschapsverlof haar werkweek inkorten naar 24 uur. De werkgever wees dit af met het argument dat dit financieel ongunstig was en dat de functie niet in minder uren kon worden uitgevoerd. Maar de rechter stelde dat de werkgever onvoldoende bewijs leverde voor deze claim. De werkneemster had namelijk al bijna twee jaar probleemloos 24 uur per week gewerkt tijdens haar verlofperiode.

2. Te laat reageren betekent akkoord

Het is belangrijk om snel te reageren op een verzoek tot aanpassing van de arbeidsduur. Een werkgever die pas drie maanden na een verzoek reageerde, moest de gewenste aanpassing accepteren. De rechter oordeelde bovendien dat er geen zwaarwegend bedrijfsbelang was, omdat de werkneemster tijdens haar re-integratieperiode al met succes 32 uur per week had gewerkt.

3. Meer werken zonder werk-privé-balans als reden? Niet toegestaan

Een werknemer wilde zijn arbeidsduur uitbreiden om maximaal te profiteren van een vervroegd pensioenregeling. De rechter wees het verzoek af. De Wet flexibel werken (Wfw) ondersteunt aanpassingen alleen als ze bijdragen aan een betere werk-privé-balans. In dit geval was dat niet aan de orde.

4. Geen zwaarwegend belang, dus vermindering gaat door